கருத்துகள்

திங்கள், 5 ஏப்ரல், 2010

First Published : 28 Mar 2010 11:39:00 AM IST

முன்னாள் தேர்தல் ஆணையர் கோபாலசாமியிடமிருந்து விருது பெறும் பி.எம். சுந்தரம். உடன் சின்னையா சிவக்குமார்.

தஞ்சை நால்வர் என்று அழைக்கப்படும் சின்னையா, பொன்னையா, சிவானந்தம் மற்றும் வடிவேலு ஆகியோர் இசைக்கும் பரதநாட்டியத்துக்கும் அளித்த பங்கு, இருநூறு ஆண்டுகளாக இந்த இரு கலை வடிவங்களுக்கும் ஒரு தனி அந்தஸ்தை அளித்திருப்பதை கலைத்துறையைச் சார்ந்த எவரும் மறக்க முடியாது.இந்தப் புகழ்பெற்ற நால்வரில் "கடைக்குட்டி'யான வடிவேலு அவர்களின் இருநூறாவது ஆண்டை, தஞ்சை நால்வர் குருகுலம் சென்ற வாரம் கொண்டாடி மகிழ்ந்தது.மேடையில் ஒரு டஜன் நாற்காலிகளைப் போட்டு அத்தனையிலும் பாராட்டுப் பெறுவோர் அமரவைக்கப்பட்டபோது, விடியவிடிய பேச்சுக் கச்சேரியாக இருக்கப் போகிறதோ என்று பயந்தது உண்மை. ஆனால் சங்கீத கலாநிதி கே.பி.சிவானந்தம் அவர்களின் குமாரர் சின்னையா சிவகுமாரும், தஞ்சை நால்வர் குருகுலத்தைச் சேர்ந்த இந்து வர்மாவும் புத்திசாலித்தனமாக முடிவெடுத்தார்கள். பாராட் டுக்குரிய கலைஞர்கள் செம்பனார்கோயில் சகோதரர்கள் சம்பந்தம் - ராஜண்ணா, இசைக் கலைஞர் பேராசிரியர் டி.ஆர்.சுப்பிரமணியம், பாலசரசுவதியிடம் நடனம் பயின்ற விமர்சகர் நந்தினி ரமணி, வீணைக் கலைஞர் காயத்ரி, நடனக் கலைஞர் பத்மலோசனி நாகராஜ் என்று மளமளவென அவர்களுக்குப் பொன்னாடை போர்த்தி, நினைவுப் பரிசு வழங்கிவிட்டு நிகழ்ச்சிக்குத் தலைமை வகித்த முன்னாள் தலைமை தேர்தல் கமிஷனர் என். கோபாலசாமியையும், இசைத்துறை வல்லுனர் பி.எம். சுந்தரத்தையும் மட்டும் பேசச் சொன்னது கெட்டிக்காரத்தனமான செயல்.கோபாலசாமி வெகு இயற்கையாகவும், சுருக்கமாகவும் பேசக்கூடியவர். விஷயத்தைத் தாண்டி வெளியே செல்லாத பேச்சாளர். பி.எம். சுந்தரம் "கடைக்குட்டி' வடிவேலுவின் ஜாதகத்தையே கையோடு கொண்டு வந்திருந்தார்!""தஞ்சையைவிட்டுதிருவனந்தபுரம் மகாராஜாவிடம் போன வடிவேலு, பின்னர் தஞ்சைக்குத் திரும்பவே இல்லை. ரொம்ப ரோஷக்காரர் வடிவேலு'' என்றார் சுந்தரம். ஆர். கண்ணன் எழுதிய "அண்ணா' வாழ்க்கை வரலாற்றை பென்குவின் புத்தக நிறுவனமும், சென்னை புத்தகச் சங்கமும் இணைந்து வெளியிட்ட நிகழ்ச்சியில் அமைச்சர் சசி தரூர் உரை கச்சிதமாக இருந்தது. ஒரு புத்தகம் பற்றிப் பேசும்போது என்ன என்ன பேச வேண்டும், எப்படிப் பேச வேண்டும் என்பதற்கு உதாரணமாக இருந்தது. சிக்கலில் மாட்டிக் கொண்டுவிடும் அமைச்சரின் உரை அன்று சுவாரசியமாக இருந்தது. கண்ணனை ஐ.நா. பணிக்கு அழைத்தது சசி தரூர்தானாம்.அடுத்து என்ன எழுதப் போகிறார் கண்ணன்?"பெரியார்' என்று தெரிகிறது.புத் தகம் "அண்ணா'சரிதம் என்றாலும், அவர் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகள் குறைவாகவும், அரசியல் அனுபவங்கள் அதிகமாகவும் இடம் பெற்றிருப்பதாகக் குறிப்பிட்டார்கள். அதற்குக் காரணம் அண்ணாவின் சொந்த வாழ்க்கையைவிட அரசியல் அல்லது பொது வாழ்க்கை ஒரு திறந்த புத்தகமாக இருந்தது என்றும் கூறலாம்.திருச் சூர் ஓவியக் கலைஞர் சதானந்தன். கவிதையும் ஓவியமும் இணையும்போது அதற்குத் தனி மதிப்பு கிடைத்து விடுகிறது என்று நம்புகிறவர்.லலித் கலா அகடமியில், காளிதாசனின் ரிது சம்ஹாரத்தை வண்ண ஓவியங்களாகத் தீட்டி வைத்திருக்கும் சதானந்தன், கேரள பாரம்பரிய பாணியைக் கைப்பற்றியிருந்தாலும், அஜந்தா சுவரோவியங்களின் தாக்கமும் அவற்றில் தெரிகிறது. ஆனால் கேரளக் கோயில்களில் காணப்படும் சுவரோவியங்களின் வரைகோடுகளும், வண்ணமும், பாணியும் அவற்றின் அழகைத் தூக்கி நிறுத்துகின்றன. இவருடைய ரசிகர்களில் சிலர் - தபலா வாத்தியக் கலைஞர் ஜாகிர் உசேன், நடிகர் மோகன்லால், இதய நோய் சிகிச்சை நிபுணர் டாக்டர் கிரிநாத் உட்பட பலர்!இன்னோர் ஓவியர் சிவ கேசவ் ராவ், நம்மூர் ஆதிமூலம் மாதிரி, காந்திஜியைப் பல கோணங்களில் வரைந்து மகிழ்ந்திருக்கிறார். கறுப்பு - வெள்ளை ஓவியங்களிடையே சில மஞ்சளும், வெளிர் சிவப்புமாக காந்திஜியின் ஓவியங்கள் தனித்துத் தெரிகின்றன. "பாபு'வின் முகத்தை அப்பட்டமாகச் சித்திரிக்க, அவருடைய பல புகைப்படங்களை ஆராய்ந்திருக்கிறார். அவருடைய வாழ்க்கைச் சரிதத்தையும், பயணங்களையும் கவனமாக ஆராய்ந்த பிறகே இந்தச் சித்திரங்களை வரைந்திருக்கிறார் இந்த ஆந்திரப் பிரதேச குண்டூர் நகர ஓவியர்.ஆம தாபாத், தில்லி என்று நடைபெற்ற இந்த ஓவியரின் கண்காட்சி இப்போது சென்னை லலித்கலா அகாடமி வந்திருக்கிறது. ஏப்ரல் முதல் வாரத்தில் பூனா நகர் செல்லும்.சென்னை திருவல்லிக்கேணியில் வசிக்கும் டி.ஆர்.குப்புசுவாமிக்கு இப்போது வயது 86. அக்கவுண்டென்ட் ஜெனரல் அலுவலகத்தில் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர். இந்த வயதில் பலரும் சாய்வு நாற்காலியில் படுத்து ஓய்வு எடுத்துக் கொள்வார்கள். ஆனால் குப்புசுவாமி வித்தியாசமானவர். வால்மீகி காட்டும் நவரசங்கள், சொல்லோவியங்கள், உவமை அலங்காரங்களை மட்டும் ராமாயணத்திலிருந்து பொறுக்கி எடுத்து, சுமார் 400 பக்கங்களுக்கு (ஆமாம், 400 பக்கங்களுக்கு) ஒரு நூல் எழுதியிருக்கிறார்.வால் மீகியின் சுலோகங்களுடன், அவற்றின் பொருளும் தரப்பட்டிருக்கின்றன. "ஆராய்ச்சிக் கண்ணோட்டத்துடன் அணுகி விஷயங்களை வழங்கியிருக்கிறார். இந்த நூல் ராமாயண உபந்நியாசம் செய்பவர்களுக்கு மிகவும் பயன்படக்கூடியது' என்று பாராட்டியிருக்கிறார் டாக்டர் எம்.ஏ.வேங்கடகிருஷ்ணன். "பக்தர்கள்' என்ற அத்தியாயத்தில், தாமச பக்தர்கள் தங்களை வெறுமனே பக்தர்கள் என்று காட்டிக்கொண்டு திரிபவர்கள். இராஜஸ பக்தர்கள் பகவானைச் செல்வத்திற்காகவும், புகழுக்காகவும் வேண்டுவர். சாத்வீக பக்தர்கள் தங்கள் பாவ நிவர்த்திக்கும், நல்வாழ்க்கைக்கும் பகவானைப் பிரார்த்திப்பார்கள். நிர பேக்ஷ பக்தர்கள் ஒன்றையும் விரும்பாமல், பகவான் ஒருவனையே விரும்பி பூசிப்பவர்கள். இவர்கள் பகவானை மனத்தில் எப்பொழுதும் நிறுத்தி, ப்ரீதியுடன் அவரை அடைவதையே வாழ்க்கையின் குறிக்கோளாகக் கொண்டு, பகவத் கைங்கரியத்தையே புரிந்துகொண்டு வாழ்பவர்கள்' என்கிறார்.சீதையிடம் அனுமன் பேசிய மொழி தமிழ் மொழியே என்கிறார் ஆசிரியர். "நான் சமஸ்கிருதம் கலவாத ஓர் இந்திய மொழியில் பேசுவேன். தேவபாஷையில் பேசக் கூடாது. மனுஷ பாஷையில் பேச வேண்டும். சமஸ்கிருதம் கலவாத இந்திய மொழி தமிழ் ஒன்றுதான்; அதில் பேசுவேன்' என்று முடிவு செய்து சீதையிடம் அனுமன் பேசினாராம். சுருக்கமாக, சுவாரசியமான நூல்

கருத்துக்கள்

முனைவர் மா.இராசமாணிக்கனார் முதலான தமிழறிஞர்களும் சீதையிடம் அனுமன் பேசிய மொழி தமிழே என நிறுவியுள்ளனர். அக்காலத்தில் இந்தியா என அழைக்கப்படும் இன்றயை நிலப் பரப்பு முகழுவதும் பேசப்பட்ட மொழி தமிழே எனச் செந்தமிழ்ச் செம்மல் பேராசிரியர் சி.இலக்குவனார் நிறுவியுள்ளார். எனவே, தென்பகுதியைச் சேர்ந்த அனுமனும் வடபகுதியைச் சேர்ந்த சீதையும் தமிழில் பேசியதில் வியப்பில்லை. ஆனால், வால்மீகியில் தேவபாசையில் தான்பேசக்கூடாது என அனுமன் சொன்னதாகக் குறிப்பு இல்லை. இருவருக்கும தெரிந்த பொதுமொழியில் பேசியுள்ளான்.