An Introduction
To The Book
‘SCIENCE DURING
THE SANGAM AGE’
‘ANDRE SONNA
ARIVIYAL-SANGAKAALAM’
By Ilakkuvanar
Thiruvalluvan
8/8
In the chapters 41 and 42 the author has made mention of the
different types ordinary houses also.
There were several types of dwelling
places like Veedu(well built abode), Kuṭaṅkar (Cottage), akam (House), illam (Bungalow), kuṭicai
(Hut), kuṭiñai, Kuṭil (well built cottage), maṉai (House), maṭam (Hermitage), paḷḷi
(school, choultry), uṟaiyuḷ (Quarters), kuṭilam (Curved House), kūṭu
(Round shaped house), koṭṭakai (A thatched roof resting on rectangular sides
erected by bamboo sticks), toḻuvam (Cow shed)), koṭṭil (Cattle stall, small
armoury), āyutaccālai (armoury), cālai (an edifice with many halls), vaḷavu (An enclosure with many small houses
dwelt by close relatives), Vaḷaivu (houses in an enclosure), maṭa vaḷākam (Shelter for saints) māḷikai (Mansion), māṭi vīṭu
(Terraced house), ōṭṭu vīṭu (tiled house) and araṇmaṉai (Royal Palace).
There were houses sarounded by compuound walls
called as cuvar, matil, uvaḷakam.
There were Forts with adamantine walls .
They were known as ārai. eyil (there were places to deposit war
equipments), iñci, nocci, puricai.
In these days we had no air-conditioned
houses. But our wise ancestors built
such houses. They were called செழுந்தண் மனை - CEḺUNTAṆ MAṈAI (ice cool house).
it is mentioned in the anthology titled
NAṞṞIṆAI(Poem 271-3).
There were lofty mansions like those
carved out of a rock(AKANĀṈŪṞU, Poem 93.12).
The same point is stressed in other
poems (AKANĀṈŪṞU Poems 17.1, 22.9, 22.16 &35.2)
There were huge houses in Uṟantai city
(AKANĀṈŪṞU, Poem 385.4-5).
The tuck of the drum was heard from the
top of huge mansions (Puṟanāṉūṟu, Poem 68.17)
There were big mansions whence came
fragrant fume of burning sandal wood. (PUṞANĀṈŪṞU, Poem 281.6)
In ancient days there were large
mansions with a barn full of paddy (PUṞANĀṈŪṞU, Poem 287.9)
There
were mansions proud of wealth (Kalittokai, Poem 57.6) (Naṟṟiṇai 258.4)
Naṟṟiṇai
speaks of houses full of plenty.
Akanāṉūṟu
gives a picture of granaries full of grains. (AKANĀṈŪṞU, Poem 49.14)
There
were lofty sky scrapers fitted with bright light that shone till day break.
(AKANĀṈŪṞU, Poem 87.13)
There
were huge aburn houses in Uṟantai city (AKANĀṈŪṞU, Poem 385.4-5)
There
were big houses in the front of which there were sprawling open space and
verdant gardens. On the top most floors there were roof gardens.
The
houses were roomy with massive doors.
The
houses were airy as they had windows and ventilators that let into the houses balmy breeze.
Tamil
literature adduces proof to the fact that our ancestors had enginering skills
to construct houses, 2000 years back.
There were large fragrance houses (Puṟanāṉūṟu,
Poem 337.11),splendid fine rich huge houses (Nattrinai 339.6), very large house
where sand filled in front of the house (Nattrinai, Poem 361.6), sky touching
huge house where night lights shine until dawn (AKANĀṈŪṞU, Poem 87.13), large
broad house with high entrance (AKANĀṈŪṞU, Poem 103.8), houses with abundant
rice and great wealth and the houses were very broad and so they had strong
double door.
All the houses had windows and
ventilators.
The construction engineering works
before 2000 years, was explained in the chapters 54 - 56
Rain guages were fitted in the high
houses. They are explained in the chapter 57.
Two thousands year before thamizh people
used ice-pots and hot-pots. It was explained in the chapter 58.
These are all
not imaginery. Science books in thamizhs are not available. But in the
literature the poets spread the science news. Through this we can understand
the knowledge behind it.
-
Prof. G.MARIA JOSEPH XAVIOR
(அகல் விளக்கு – மு.வரதராசனார். 17. தொடர்ச்சி)
அதன் பிறகு இரண்டு மாதம் கழித்து ஒருநாள் வகுப்பில் கணக்கு ஆசிரியரின் கையில் என் காது அகப்பட்டுக் கொண்டது. “கணக்கே வேணும் என்றாயே! விதிகளை மனப்பாடம் பண்ணினாயா? கணக்குகளை நாள்தோறும் காலையிலும் மாலையிலும் போட்டாயா? சந்திரனிடம் கேட்டாயா?” என்று என் கன்னத்தில் சாக்குத் துண்டால் குத்தினார்.
அந்த ‘தீட்சை’ நிறைவேறிய பிறகு, உண்மையாகவே கணக்குப் பாடத்தில் நான் முன்னேறினேன். முப்பத்தாறு எண்கள் வாங்கியவன். கால் தேர்வில் ஐம்பது வாங்கினேன். அரைத் தேர்வில் ஐம்பத்தைந்து வாங்கினேன். சந்திரன் எனக்கு மிகப் பெரிய துணையாக இருந்து உதவினான். மாலையில் பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து திரும்பும் போதே சில சந்தேகங்களை எல்லாம் தீர்த்து உதவினான். கணக்கு ஒரு கடினமான பாடம் என்ற பயமே பறந்து போயிற்று. ஆனாலும் சந்திரனைப் போல் அவ்வளவு வல்லவனாக விளங்க முடியவில்லை; அவனைப் போல் தொண்ணூறு, தொண்ணூற்றெட்டு, நூறு எண்கள் பெறமுடியவில்லை.
முந்திய ஆண்டைவிட இந்த ஆண்டில் சந்திரனுக்கும் எனக்கும் இருந்த தொடர்பு வளர்ந்தது. அவன் வேடிக்கையாகவும் விளையாட்டாகவும் பழகிக்கொண்டே எனக்குக் கணக்குக் கற்றுக் கொடுத்த உதவியை நன்றியோடு நினைத்துப் போற்றினேன். சில நாட்களில் மாலையில் நெடுந்தொலைவு நடந்துபோய் வரும் வழக்கத்தை மேற்கொண்டோம். பெரும்பாலும் தொடர்வண்டி(இரயில்) நிலையச் சாலையில், அதாவது வடக்கு நோக்கியே நடந்து போய் வந்தோம். நடக்கும்போது பலவகையான செய்திகளைப் பேசிக்கொண்டு போவோம்.
தேர்வு உள்ள காலங்களில் நடக்காமல், கையில் புத்தகமோ குறிப்போ எடுத்துக்கொண்டு மெல்லப் பார்த்துக் கொண்டே நடப்போம். அந்தச் சாலையில் இலுப்பை மரங்கள் இரு பக்கத்திலும் நிறைய வளர்ந்திருந்தன. சில சமயங்களில் அவற்றின் பூக்கள் ஒரு புதுமையான நறுமணம் கமழ்ந்து கொண்டிருக்கும். கீழே பழங்கள் போல் வெண்ணிறமாக விழுந்து கிடக்கும். சிறுவனாக இருந்தபோது அவற்றைப் பழங்கள் என்றே எண்ணிக் கொண்டிருந்தேன்.
ஒரு நாள் மாடு மேய்க்கும் சிறுவன் ஒருவன் அவற்றை எடுத்துச் சுவைத்துக் கொண்டிருந்ததைக் கண்டு, “இந்தப் பழங்களைத் தின்னலாமா?” என்று கேட்டேன். “இவை பழங்கள் அல்ல, பூக்கள்” என்று என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தான். அன்று அவனிடமிருந்து அந்த வேறுபாட்டைக் கற்றுக் கொண்டேன். ஒருநாள் சந்திரனுக்கு அதைச் சொன்னபோது “இது எனக்குத் தெரியுமே. இலுப்பைப்பூ பழம் போலவே இருக்கும். அதில் உள்ள தேனை உறிஞ்சிச் சுவைப்பார்கள்” என்றான்.
அந்த இலுப்பைமரச் சாலை ஓரமாகவே பாடத்தில் கேள்விகள் கேட்டுக்கொண்டும் விடைகள் சொல்லிக் கொண்டும் நடப்போம். ஒருநாள் ஒரு தோப்பின் எதிரே உட்கார்ந்து கணக்கு ஒன்றைச் சந்திரனிடமிருந்து கற்றுக் கொண்டிருந்தேன். அவன் ஒரு குச்சியை எடுத்து மண்ணில் கோடுகள் கிழித்து இருசம முக்கோணத்தில் ஒரு வெட்டு வெட்டி, இரண்டு பகுதிகளிலும் உள்ள கோணங்களின் ஒற்றுமை வேற்றுமையை விளக்கிக் கொண்டிருந்தான். அதை முடித்தவுடன், “நேரம் ஆயிற்று போகலாமா?” என்றான்.
“இன்றைக்கு முழுநிலா நாள்போல் இருக்கிறதே. அதோ பார், நிலா எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது. இன்னும் கொஞ்சநேரம் இருந்துவிட்டுப் போகலாம்” என்றேன்.
“உனக்கு நிலா என்றால் மிகவும் விருப்பம்போல் தெரிகிறது.
“ஆமாம். சந்திரன் அல்லவா! உன் பெயர், உன் நிறம், உன் பண்பு எல்லாம் எனக்கு விருப்பம்தான்.”
அவ்வாறு நான் சொல்லி முடித்தவுடன் பெருங்காஞ்சியில் கண்ட நிலாவின் காட்சி நினைவுக்கு வந்தது.
“எங்கள் ஊரில் நிலா மிக அழகாக இருந்ததாகச் சொன்னாயே” என்று சந்திரனும் அதையே கூறினான்.
“ஆமாம்” என்று சொல்லிக் கிழக்கு வானத்தை அணி செய்து கொண்டு எழுந்துவந்த முழுநிலாவைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அதன் வெள்ளிமேனியும் வட்ட வடிவும், அமிழ்த ஒளியும் பற்றி எண்ணிக் கொண்டிருந்தபோது அதன் உடலில் உள்ள களங்கத்தைப் பற்றிய எண்ணம் வந்தது. என்ன காரணமோ, பெருங்காஞ்சியில் சந்திரனுடைய நடத்தையில் கண்ட மாசு என் நினைவுக்கு வந்தது. கிணற்றில் குளித்த பிறகு வெந்நீரை எடுத்துக் கீழே கொட்டச் சொன்னதும், தாழை ஓடையில் அந்தப் பெண்களுக்குக் காசு கொடுத்து மயக்கிப் பாடச் சொன்னதும் நினைவுக்கு வந்தன. பக்கத்தில் இருந்த சந்திரனைப் பார்த்தேன். புன்முறுவல் கொண்டேன்.
“என்ன அய்யா! அந்தச் சந்திரனைப் பார்த்துவிட்டு என்னையும் பார்த்துச் சிரிக்கிறாயே?” என்றான் சந்திரன்.
“அந்தச் சந்திரனிடத்தில் எவ்வளவு பெரிய களங்கம் இருக்கிறது! உன்னிடத்தில் ஒரு களங்கமும் இல்லை அல்லவா?” என்றேன்.
“போதும் போதும் உன் கதை. எழு, எழு” என்று புறப்பட்டான். நானும் தொடர்ந்து வந்தேன்.
என் நண்பனுடைய உள்ளத்தில் – நடத்தையில் – சிறு களங்கம் இருக்கிறதே. அது இல்லாமல் இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே என்ற எண்ணம் மட்டும் என் மனத்தைவிட்டு நீங்கவில்லை.
இந்த ஆண்டில் சந்திரனுடைய வீட்டுக்கு அடிக்கடி விருந்தினர் வந்தார்கள். அத்தைக்கு வேலை மிகுதியாயிற்று. படிப்பதற்கு வேண்டிய அமைதி இல்லை என்று சந்திரன் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்துவிடுவான். தேர்வுக் காலத்தில் தனித்தனியே படித்தால் நல்லது என்று எண்ணி அவன் பாக்கியம் அம்மையாரின் வீட்டுக்குப் போய்விடுவான். அந்த வீட்டில் குழந்தைகளின் கூச்சலும் இல்லை; விருந்தினரின் ஆரவாரமும் இல்லை. இருந்த ஒரு தம்பியும் உணவுக்கடையில் உண்பதுபோல் உண்டு முடித்துத் திண்ணையை நாடி அமைதி பூண்டார். உணவுக் கடையிலும், சிலர் பரிமாறுவோரோடும் வேலையாட்களோடும் நெருங்கிப் பழகிச் சிரிப்பும் ஆரவாரமுமாக இருப்பார்கள். இன்னும் சொல்லப்போனால், சிலர் வீட்டில் இருப்பதைவிட, உணவுக்கடையில் மிக மகிழ்ச்சியாக இருப்பார்கள். நெடுநேரம் பாடிக்கொண்டும் சீட்டாடிக் கொண்டும் இருப்பார்கள். பாக்கியத்தின் தம்பியோ, வீட்டை வீடாகவும் கருதவில்லை. உணவு விடுதியாகவும் கருதவில்லை. ஒரு சத்திரமாகக் கருதினார் என்று சொன்னால் ஒரு வகையில் பொருத்தமாக இருக்கும். அப்படிப்பட்ட வீட்டில் தேர்வுக் காலத்தில் தனியே அமைதியாகப் படிப்பது சந்திரனுக்கு உகந்ததாக இருந்தது.
சந்திரன் வீட்டுக்கு விருந்தினர் வந்தபோது நான் அடிக்கடிப் போவதில்லை. அத்தை மட்டும் சில நாட்களில் கேட்பார்: “ஏன் வேலு! நான்கு நாளாக எங்கள் வீட்டுக்கே வரவில்லையே” என்பார்.
“யார் யாரோ வந்திருந்தார்கள். அதனால் நான் வரவில்லை” என்பேன்.
“யார் வந்தால் என்ன? எனக்குக் கூச்சமா? நீ வரலாமே! நீ என்ன, இப்படிப் புதிய ஆட்களைப் பார்த்தால் பழகுவதற்குக் கூச்சப்படுகிறாயே, சந்திரனைப் பார், யார் வந்தாலும் கலகல என்று பேசிப் பழகுகிறான்.” என்பார் அத்தை.
அம்மாவும் அதற்குத் தகுந்தாற் போல், ஒருநாள், “அது என்னவோ தெரியவில்லை அம்மா! இவனும் அப்படி இருக்கிறான். இவன் தங்கை மணிமேகலையும் அப்படித்தான் இருக்கிறாள்” என்றார்.
“மணிமேகலை அப்படி இருக்கலாம். அவள் பெண், வேலு ஏன் அப்படி இருக்கணும்?” என்றார் அத்தை.
அப்படி நான் சின்ன வயதில் பழகியதைப் பற்றியும் அத்தை சொன்னதைப் பற்றியும் பிற்காலத்தில் நினைத்துப் பார்த்திருக்கிறேன். அப்படி ஒதுங்கித் தயங்கி வாழ்ந்து வந்த காரணத்தால் நான் எத்தனையோ இடர்களிலிருந்து தப்பியிருக்கிறேன் என்று சொல்லலாம்.
(தொடரும்)
முனைவர் மு.வரதராசனார்
அகல்விளக்கு
முதுபெரும் தமிழறிஞர் புலவர்மணி இரா.இளங்குமரனார் உடல் அரச வணக்கத்துடன் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டது. அமைச்சர்கள் தங்கம் தென்னரசு, பி.மூர்த்தி, புலவர்மணி மாணாக்கர் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் வெங்கடேசன், மாணாக்கர் சட்டமன்ற உறுப்பினர் கோ.தளபதி முதலானோர் தமிழறிஞர்கள், தமிழார்வலர்கள் ஆகியோருடன் இணைந்து பங்கேற்றனர். அறிஞரை மதிக்கும் முதல்வர் மு.க.தாலினுக்கும் அரசிற்கும் பாராட்டுகள்.
மறைந்த அறிஞர் நினைவாக அவர்வாழ்ந்த மதுரைையைச் சேர்ந்த திருநகரில் உள்ள கிளை நூலகத்திற்குப் புலவர்மணி இளங்குமரனார் நூலகம் என அவர் பெயரைச் சூட்டுமாறு தமிழ்க்காப்புக்கழகத்தின் தலைவரும் இலக்குவனார் இலக்கிய இணையம், தமிழ்நாடு-புதுவைத் தமிழ் அமைப்புகள் ஒருங்கிணைப்பாளருமான இலக்குவனார் திருவள்ளுவன் இவ்வமைப்புகளின் சார்பில் வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார்.
அரசு ஆவன செய்யும் என எதிர்பார்க்கிறோம்.
An Introduction
To The Book
‘SCIENCE DURING
THE SANGAM AGE’
‘ANDRE SONNA
ARIVIYAL-SANGAKAALAM’
By Ilakkuvanar
Thiruvalluvan
Science of
civil engineering
In the chapters from 38 to 58, the
author has explained in detail the town planning and the knowledge of architectural engineering, our
ancestors had duirng the Sangam age.
There
are hundreds of references to many mansions, multi-storeyed houses and skyscrapers
constructed in the days of yore.
The
author has cited many examples and explained the following phrases and lines in
ancient Tamil literature.
Line
No 84 in the poem PORUNARĀṞṞUPPAṬAI speaks
about the topmost floor in an edifice that touched the clouds.( மழைஎன மருளும் மகிழ் செய் மாடம் - Maḻai'eṉa maruḷum makiḻ cey māṭam)
Line
355 in the poem MATURAIKKĀÑCI tells us that different types of buildings rose up
very high in the sky.
[மழை ஆடும் மலையின்
நிவந்த மாடமொடு - Maḻai āṭum malaiyiṉ nivanta
māṭamoṭu ]
The Line No 357 in the same MATURAIKKĀÑCI speaks about the formation
of streets that were wide and long like rivers. [யாறு கிடந்தன்ன அகல் நெடுந் தெருவில்
- Yāṟu kiṭantaṉṉa akal neṭun teruvil]
Buildings rose up so as to touch the
clouds. The walls were of great strength with many sections. (MATURAIKKĀÑCI
352-355)
[விண் உற ஓங்கிய பல்படைப் புரிசை
தொல் வலி நிலைஇய அணங்குடை நெடுநிலை
நெய்படக் கரிந்த திண்போர்க் கதவின்
மழை ஆடும் மலையின் நிவந்த மாடமொடு
Viṇ uṟa ōṅkiya palpaṭaip puricai
tol vali nilai'iya aṇaṅkuṭai neṭunilai
neypaṭak karinta
tiṇpōrk kataviṉ
maḻai āṭum malaiyiṉ nivanta māṭamoṭu ]
The
lofty mansions had flights of staircases. It is said that the top most floor
soared high so as touch the sailing clouds.
(PATTINAPPAALAI 142-145)
The tall light house was at the port. It
was so tall that it seemed to touch the sky.
The night lamp with a bright flame, guided the mariners to arrive at the
shore.
We learn these facts from PERUMPĀṆĀṞṞUPPAṬAI
(lines 346-351)
[வானம் ஊன்றிய மதலை போல
ஏணி சாத்திய ஏற்று அருஞ் சென்னி
விண்பொர நிவந்த வேயா மாடத்து
இரவில் மாட்டிய இலங்கு சுடர் ஞெகிழி
உரவு நீர் அழுவத்து ஓடு கலம் கரையும்
துறை (346-351)
Vāṉam ūṉṟiya matalai pōla
ēṇi cāttiya ēṟṟu aruñ ceṉṉi
viṇpora nivanta vēyā māṭattu
iravil māṭṭiya ilaṅku cuṭar ñekiḻi
uravu nīr aḻuvattu ōṭu kalam
karaiyum
tuṟai]
We learn from PUṞANĀṈŪṞU(390.7) that
there were long lines of splendid mansions that looked like ranges of
mountains.
[மலைக் கணத்து அன்ன மாடம் சிலம்ப
Malaik
kaṇattu aṉṉa māṭam cilampa]
Mansions with plastered walls were like
the full moon.( PUṞANĀṈŪṞU: 378.6)
புதுப் பிறையன்ன சுதை செய் மாடத்துப்
Putup
piṟaiyaṉṉa
cutai cey māṭattu
From PUṞANĀṈŪṞU(32.5), we learn that
MATURAI City was rich with many mansions. [மாட மதுரை - Māṭa maturai]
There were towering big mansions in the city of
URANTHAI(PURANAARU 67.9).
[ உயர் நிலை மாடத்து - Uyar nilai māṭattu]
We learn from the Poem MULLAIPAATTU(86)
by the poet NAPPOOTHANAAR that there were seven storeyed mansions (எழுநிலை மாடம் – EZHU NILAI MAADAM)
in ancient
Tamilnadu.
In
the city of MATURAI, the wede streets were straight and splendid. Many mansions
beautified MATURAI(TIRUMURUKĀṞṞUPPAṬAI 70). [மாடம் மலி மறுகின் கூடல்
Māṭam mali maṟukiṉ kūṭal]
MATURAI
is an ancient city with tall mansions. Thus NEṬUNAL VĀṬAI (29) endorses this
fact.
[மாடம் ஓங்கிய மல்லல் மூதூர்
Māṭam ōṅkiya mallal mūtūr]
The
lofty mansions with bright flames
resembled tall light houses that guided the mariners to reach their
destination.
There
were splendid mansions in the Famous city kūṭal / MATURAI was proud of spruce mansions.
(MATURAIKKĀÑCI, line 429)
[மாடம் பிறங்கிய மலி புகழ்க் கூடல்
Māṭam piṟaṅkiya mali pukaḻk kūṭal]
The
lofty houses looked like the cloud cappeed mountains (MATURAIKKAANJI, lines 355 & 406) [மழை ஆடும் மலையின் நிவந்த மாடம்
Maḻai āṭum malaiyiṉ nivanta māṭam]
[மலை
புரை மாடம் - Malai purai māṭam]
There
were tall houses with terraces on which the graceful moon shone bright.( MATURAIKKĀÑCI,
line 451)
The Palatial mansions were as tall as
the cloud capped mountains(MALAIPAṬUKAṬĀM, line 484).
[மலைஎன மழை என மாடம் ஓங்கி
Malai'eṉa maḻai eṉa māṭam ōṅki]
There
were multi storeyed splendid mansions that beautified Maduai. (AKANĀṈŪṞU,
Poem124.6).
[மாட மாண் நகர் - Māṭa māṇ nakar]
Many
lofty houses seemed to touch the clouds in the sky. (AKANĀṈŪṞU, Poem 167.4)
The
houses were well guarded at night (AKANĀṈŪṞU, Poem 255.16).
Ancient
towns were rich with mansions (AKANĀṈŪṞU, Poem 335.11).
There
were streets flanked by splendid houses in Koodal/MATURAI (AKANĀṈŪṞU,Poem
346.20).
There
were stately mansions with their walls plastered. Their courtyards were lit by
the milky moon. They regated the eyes of he beholders. (KALITTOKAI, Poem 96.19)
There
were houses with tall columns (PAṬṬIṈAPPĀLAI, Poem 111)
Koodal
city was full of tall mansions (KALITTOKAI, Poem
35.17)
The
clouds that sailed in the sky gently brushed the top most storey of the lofty
mansions. (PAṬṬIṈAPPĀLAI, Poem 145)
The
splendid mansions erected had strong columns and wide entrances (PAṬṬIṈAPPĀLAI,
Poem 261)
The
same poem speaks about the splendour of URANTHAI town (PAṬṬIṈAPPĀLAI, Poem 285).
At
the top of the tall houses bright banners werefluttering (PATIṞṞUPPATTU, Poem 47.3)
Prof.
G.MARIA JOSEPH XAVIOR
