(தோழர் தியாகு எழுதுகிறார் 63 தொடர்ச்சி)
தோழர் தியாகு எழுதுகிறார் 64
பொநபி (EWS) வழக்கில்
எழுதிய தீர்ப்புரையின் முதல் பத்தியை ஆங்கிலத்திலும் தமிழிலும் பகிர்ந்திருந்தேன். தமிழாக்கம் தொடர்பாகக் கேட்கப்பட்ட விளக்கங்களும் தந்துள்ளேன். அதே தீர்ப்புரையின் இன்னொரு பகுதியில்… இட ஒதுக்கீடு தொடர்பான பழைய வழக்கு ஒன்றில் பெரும்பான்மையுடன் மாறுபட்டு நீதியர் சுப்பா ராவு அளித்த தீர்ப்பின் ஒரு பகுதியைப் பட்டு எடுத்துக் காட்டுகிறார். அதையும் ஈண்டு தமிழாக்கத்துடன் பகிர்கிறேன்:
“ Article 14 lays down the general rule of equality. Article 16 is an instance of the application of the general rule with special reference to opportunity of appointments under the State. It says that there shall be equality of opportunity for all citizens in matters relating to employment or appointment to any office under the State. If it stood alone, all the backward communities would go to the wall in a society of uneven basic social structure; the said rule of equality would remain only an utopian conception unless a practical content was given to it. Its strict enforcement brings about the very situation it seeks to avoid. To make my point clear, take the illustration of a horse race. Two horses are set down to run a race one is a first class race horse and the other an ordinary one. Both are made to run from the same starting point. Though theoretically they are given equal opportunity to run the race in practice the ordinary horse is not given an equal opportunity to compete with the race horse. Indeed that is denied to it. So a handicap may be given either in the nature of extra weight or a start from a longer distance. By doing so, what would otherwise have been a farce of a competition would be made a real one. The same difficulty had confronted the makers of the Constitution at the time it was made. Centuries of calculated oppression and habitual submission reduced a considerable section of our community to a life of serfdom. It would be well nigh impossible to raise their standards if the doctrine of equal opportunity was strictly enforced in their case. They would not have any chance if they were made to enter the open field of competition without adventitious aids till such time when they could stand on their own legs. That is why the makers of the Constitution introduced clause (4) in Art. 16.”
தமிழில்:
“உறுப்பு 14 சமத்துவத்துக்கான பொது விதி ஆகும். உறுப்பு 16 என்பது அரசின் கீழமைந்த நியமனங்களிலான வாய்ப்பில் தனிக் கவனம் கொண்டு இந்தப் பொது விதியைச் செயலாக்கும் இடம் ஆகும். அரசின் கீழமைந்த வேலைவாய்ப்பு அல்லது பணியமர்த்தம் (நியமனம்) தொடர்பான பொருட்பாடுகளில் அனைத்துக் குடிமக்களுக்கும் வாய்ப்புச் சமத்துவம் இருக்கும் என்று அது கூறுகிறது. இந்த விதி மட்டும் தனியாக நின்றால் சமச்சீரற்ற அடிப்படைச் சமூகக் கட்டமைப்புக் கொண்ட ஒரு சமூகத்தில் பிற்பட்ட சமுதாயங்கள் எல்லாம் நொடித்துப் போகும். சமத்துவ விதி என்பதற்கு நடைமுறைசார்ந்த உள்ளடக்கம் தரப்படா விட்டால் அது கனவுக் கண்ணோட்டமாகவே இருந்து வரும். அதனைக் கண்டிப்பாகச் செயலாக்குவது அது எந்நிலைமையைத் தவிர்க்க முனைகிறதோ அந்நிலைமையையே தோற்றுவிப்பதாகி விடும்.
“ஒரு பந்தயத்தில் இரண்டு குதிரைகள் ஓடுவதாகக் கொள்வோம். ஒன்று தரமான பந்தயக் குதிரை. மற்றொன்று சாதாரணக் குதிரை. இரண்டும் ஒரே தொடக்கக் கோட்டிலிருந்துதான் புறப்பட வேண்டும். கோட்பாட்டளவில் இரண்டுக்கும் பந்தயத்தில் ஓட சமமான வாய்ப்பு வழங்கப்பட்டாலும் நடைமுறையில் பந்தயக் குதிரையோடு போட்டியிட சாதாரனக் குதிரைக்கு சம வாய்ப்பு வழங்கப்படுவதில்லை. உண்மையில் அதற்கு சமவாய்ப்பு மறுக்கப்படுகிறது. ஆகவே கூடுதல் எடை சுமத்தல் அல்லது கூடுதல் தொலைவிலிருந்து புறப்படுதல் என்ற தன்மையில் ஒரு தடை ஏற்படுத்தலாம். கேலிக் கூத்தாகியிருக்கக் கூடிய போட்டி இதனால் உண்மைப் போட்டியாக்கப்படும். அரசமைப்பை வகுத்த நேரத்தில் வகுத்தவர்கள் இதே இடர்ப்பாட்டைச் சந்தித்தனர். நூற்றாண்டுக் கணக்கிலான திட்டமிட்ட ஒடுக்குமுறையும் வழக்கமான அடங்கிப் போதலும் நம் சமுதாயத்தில் கணிசப் பிரிவினரைப் பண்ணையடிமைகளாக வாழும் நிலைக்குத் தாழ்த்தி விட்டது. சமவாய்ப்புக் கொள்கையை அவர்கள் தொடர்பில் கண்டிப்பாகச் செயலாக்குவோமானல் அவர்தம் வாழ்க்கைத் தரங்களை உயர்த்த முடியவே முடியாது என்ற நிலை ஏற்படும். அவர்கள் சொந்தக் காலில் நிற்கக் கூடிய நேரம் வரும் வரை ஊன்றுகோல் உதவிகள் இல்லாமல் திறந்த போட்டிக் களத்தில் இறக்கி விடப்பட்டால் வெற்றி பெற வாய்ப்பே இருக்காது. அரசமைப்பை இயற்றியவர்கள் இதற்காகவேதான் உறுப்பு 16இல் (4) எனும் கூற்றினைச் சேர்த்தார்கள். இது விதிக்கு விலக்கன்று, இந்த உறுப்பின் மற்ற வழிவகைகளால் கட்டுப்படுத்தப்படாத ஓர் அதிகாரத்தைக் காப்பதே ஆகும்.”
(தொடரும்)
தோழர் தியாகு
தரவு : தாழி மடல் 38
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக